Χαιρετώ τον ήρωα που έχεις μέσα σου,
Τον ήρωα εκείνο που δεν ψάχνει τιμές και επαίνους.
Τον ήρωα εκείνο που γνωρίζει ότι δεν είναι παντοδύναμος, αλλά δεν χρειάζεται κιόλας.
Τον ήρωα εκείνο που αναγνωρίζει, ότι για να φορά αυτό τον τίτλο, δεν αρκεί μια εξωτερική επιβράβευση.
Τον ήρωα, που κάποιες φορές δεν πιστεύει ότι του αξίζει καν αυτός ο τίτλος, γιατί αν τον άξιζε, δεν θα ήταν όλα τόσο δύσκολα.
Τον ήρωα που θεωρεί δεδομένο τον ηρωισμό του, γιατί δεν είχε άλλη επιλογή.
Το ήρωα που, ακόμα και αν πελαγώνει στις δύσκολες στιγμές, ξέρει πώς να βγει πιο δυνατός από αυτές.
Τον ήρωα, που δεν γνωρίζει την δύναμή του, μέχρι να την αξιοποιήσει.
Τον ήρωα, που όσο και αν πληγώνεται, άλλο τόσο γεμίζει ελπίδες για το μελλοντικό εαυτό του.
Τον ήρωα εκείνο που όταν ξυπνάς το πρωί, σου λέει, «καλημέρα», ακόμα και αν δεν το πιστεύεις πραγματικά.
Τον ήρωα που σου απομένει, όταν μένεις μόνος σου στο σπίτι.
Τον ήρωα, που σου γνέφει καταφατικά, όταν αναρωτιέσαι αν θα τα καταφέρεις.
Τον ήρωα, που αρνείται να σε εγκαταλείψει, ακόμα και όταν όλοι φεύγουν από δίπλα σου.
Τον ήρωα, που δεν έχει εγωισμό, σκοπό και μισαλλοδοξία, αλλά αρκείται στην αμερόληπτη βίωση του παρόντος.
Τον ήρωα που σέβεται τον εαυτό του, ακόμα και αν κάποιες φορές του φαίνεται αστείος ή χαζός.
Τον ήρωα, που μάχεται καθημερινά μέσα σου, έστω και αν κάποιες μέρες το μόνο που μπορεί να πει, είναι: «Θα δούμε…»
Τον ήρωα που μόνο εσύ ξέρεις, τι έκανες για να τον διατηρήσεις.
Τον ήρωα που παλεύει με τις ανασφάλειες, τον φόβο και την αυτοκριτική. Που γνωρίζει ότι δεν είναι όλα ρόδινα, αλλά ούτε και κλείνει τα μάτια στην ζωή.
Τον ήρωα που κάθε μέρα, σου λέει; « Πάμε πάλι από την αρχή».
Αυτός ο ήρωας είσαι εσύ!
